Mektup

ümitlerimde

gönlümde

hayalimde yaşattığım

günler vardı

senin için

sevgim için

haberin var mı

bir bilsen nasıl isterdim

ellerini tutmak

gülen gözlerine bakmak

sıcaklığını hissetmek

ve sevgini sonsuza kadar yaşamak

kaç geceler uykusuz

sokaklarda çaresiz

gece karanlığında

ağaçlar arasından kesik kesik sızan

sokak lambalarının kırmızı yeşil ışığında

seni sevgini düşündüm

seninle sabahladım

sanma ki bu sevgiye ihanet ettim

seni sevmedim

sevdim hem de ölesiye

delicesine ahmakça

güzel gördüm aldanmadım

sevdanı ihanetlere boğmadım

güzeller arasında

sevdalar ülkesinde

yin de sen vardın

aklımda gönlümde ruhumda

sevgin çıkmadı aklımdan

özledim hasretini çektim

herşeye rağmen

yapa yalnızım odamda

bir çit bile yok

ben sessiz eşyalarda öyle

yükseldi sigaramın dumanı dağılarak

sevdalı yalnız gecelerde

eserken açık penceremden rüzgar

param parça düşüncem

ve üşüdüm

sabahı olmayan gecelerde

seni düşünürken

uykusuz kaldım aç kaldım

açık penceremden izleyerek yıldızları

kağıt kalem kitaplar

ve sana olan sevdam

yok başka birşeyim

herşeye rağmen yine de

çıkmadı sevdan aklımdan

bir resmin vardı cebimde

bakar hayaller kurardım

sever okşardım

birgün geldi eşlik etti resmin

sigaramın dağılarak yükselen dumanına

artık sen ayrı ben yarı yerlerde

farklı dünyaların insanlarıyız

ve şimdi seni unutmuş

unutmasa bile aramayan biriyim

senin kapatamadığın

belki de kapatmak istemediğin yarayı

saran ilaçlayan bulunur elbet

unuttuğumu iddia etmiyorum

ancak seni değil

bütün herşeyimle bağlandığım

tertemiz sevdamı

Sönmez ÇELİK
Ağustos, 1992